Ooit behoorde deze gemeente tot één van de Castelli di Jesi, maar al ver daarvoor woonden in dit gebied Umbriërs, Galliërs en Piceniers. De naam Serra de Conti (heuvelachtige bergkam der graven) vinden we reeds terug in 13 de eeuwse documenten. Waarschijnlijk behoorde het aan een zekere Rinaldo de Serra, die afstamde van een zijtak van de graven van Genga.
Maar de eer om hier als eerste gebouwen te hebben neergezet, gaat naar de benedictijnse monniken uit de Santa Croce abdij in Sassoferrato. Zo ontstond er een versterkte burchtstadje tussen de 12 de en 13 de eeuw.
Elke (onze Duitse medeblogster) en ik besloten om er een kijkje te gaan nemen, we waren toch in de buurt. Serra de Conti verwelkomde ons met zijn imposante stadsmuren ! 11 torens telden we en 2 stadspoorten: de Porta Santa Lucia en de Porta Santa Croce.
Een zeer overzichtelijk historisch centrum met 2 hoofdstraten de Corso Roma en de Via Giuseppe Garibaldi. Gelukkig bleken de meeste kerken open te zijn. Allereerst bezochten we de San Michele kerk: oorspronkelijk in de Romaanse stijl gebouwd in de 13 de eeuw om dan in de 15de eeuw gedeeltelijk in gotische stijl verbouwd te worden.
Vooral de fresco’s vielen op, allemaal 15de en 16de eeuws geschilderd door de Marchigiaanse School.
Zo kuierden we door dit middeleeuwse stadje met mooie zijsteegjes en nog een antieke bar.
Vervolgens stapten we binnen bij de barokke Santa Maria Maddalena kerk.
Even later bereikten we het gemeentehuis, gelegen in het vroegere 14 de eeuwse Sint Franciscusklooster, de kloosterommegang was nog duidelijk herkenbaar.
Hier bevindt zich tevens het Museum van de Kunsnijverheid van de Nonnen of ook Le Stanze del tempo Sospeso (de kamers waar de tijd is stil blijven staan) Als bezoeker maak je kennis met het traditionele leven van de kluizenaressen uit het Santa Maria Maddalena klooster tussen de 16 de en de 19 de eeuw. Vandaag hadden we geen tijd om er een kijkje te nemen maar ik bezocht het reeds 2 maal ! Via een audioguide beleef je de intrede als novice in zo’n klooster en het dagelijkse leven van de zusters kluizenaressen.
Ze brachten grotendeels hun tijd door met borduren, kantklossen, weven, maar ook maakten ze hun eigen medicijnen a.h.v. kruiden. Alle tentoongestelde voorwerpen vond men terug in het voormalige klooster.
Als laatste kwam de Santa Croce kerk aan de beurt. Deze 16de eeuwse kerk telde ook een aantal interessante fresco’s, waarbij de kruisafneming oorspronkelijk op de binnenkant van de Poort della Croce bevond.
Waarom die in deze kerk eindigde ? Aan de binnenkant van de poort prijkt ondertussen een ander fresco, ook weer een kruisafneming.
We hadden echt genoten van onze wandeling door dit stadje dat vooral beroemd is in le Marche omwille van zijn bijzondere antieke peulvrucht de Cicerchia. Wil je er meer over weten?
Lees dan eens onze vroegere post erover !
0 reacties