tarwemeel was vroeger luxe, zodat de gewone bevolking voornamelijk maismeel gebruikte. In noord- en midden-Italië at men dan ook dikwijls polenta, een gerecht vervaardigd met maismeel en water. Die polenta verschilde wel (en nu nog altijd)van streek tot streek: in het noorden maakte men een vastere polenta die men in schijven sneed, in het midden leek het gerecht meer op een soort puree.
Maismeel, water en zout, meer heb je niet nodig. Mamma Graziella verklapte ons dat met die ingrediënten men zelfs 3 gerechten kan maken: polenta, crescia èn cresciola !
Ingrediënten:
400 gr maismeel (wij gebruikten die van molen Bravi die we vorig jaar bezochten)
2l water
zout.
Om de polenta te maken, nemen we een pan met een dubbele bodem. Giet het water erin en een halve eetlepel zout. De hoeveelheid zout kan naar smaak variëren. Verhit het water en zodra de bubbels op de bodem verschijnen, voeg je er het meel beetje bij beetje toe. Ondertussen goed roeren om klonters te voorkomen . Zodra het geheel terug begint te koken, verlaag je het vuur . We dekken de pan af met een deksel en laten het op een zacht vuur pruttelen. Zo vormen er zich geen klonters. Het is niet nodig om continu te roeren, maar wel af en toe.
De polenta is klaar wanneer het geheel dikker geworden is, na ongeveer 35 minuten.
De polenta strijk je nu glad op een plank of bord en bij Laura thuis doen ze er een vlees- of tomatensaus over, of worstjes en spek of champignons.
Blijft er polenta over, dan kun je de 2 volgende recepten maken:
Voeg wat tarwemeel aan de overgebleven polenta toe, totdat het deeg wat vaster wordt. Dit kneden en uitrollen .
Om de crescia te maken, rooster je het op de grill.
Voor de cresciola (een gefrituurd dessert), frituur je het deeg totdat het krokant is. Daarna met suiker bestrooien.
Een filmpje maakt zoals altijd alles duidelijker :
Buon appetito !
0 reacties